एका सुंदर जंगलात, टूटू नावाचा एक मजेदार माकड, पिंकी नावाची एक हुशार मगर, टिंग्या नावाचा एक चालाख कावळा आणि पप्पू नावाचा एक गोंडस ससा राहत होते. ते सगळे खूप चांगले मित्र होते आणि नेहमी एकत्र खेळायचे.
एक दिवस, ते नदीच्या काठी खेळत असताना, पिंकीने एक मोठी, चमकदार वस्तू नदीत तरंगताना पाहिली. "अरे! हे काय आहे?" पिंकीने उत्सुकतेने विचारले.
टूटूने एका उंच झाडावर चढून पाहिले आणि म्हणाला, "मला वाटते ते एक रत्न आहे! पण ते खूप दूर आहे."
"आपण ते रत्न मिळवायला पाहिजे!" पप्पू उत्साहाने म्हणाला. "आपण ते आपल्या सर्वांमध्ये वाटून घेऊ शकतो."
टिंग्या कावळ्याने एक योजना आखली. "माझ्याकडे एक युक्ती आहे. टूटू, तू झाडावरून लांब उडी मारण्यात तरबेज आहेस. तू जवळच्या फांदीवर उतरून ते रत्न काढू शकतोस. पिंकी, तू पाण्यात सहजपणे पोहू शकतेस. तू नदीत जाऊन टूटूने फेकलेले रत्न पकडू शकतेस. पप्पू आणि मी, आम्ही दोघे इथे काठावर थांबून तुम्हाला दोघांना मदत करू."
सर्वजण टिंग्याच्या योजनेवर सहमत झाले. टूटूने एका उंच झाडावर चढून जोरदार उडी मारली आणि तो नदीच्या जवळच्या एका फांदीवर उतरला. मग त्याने फांदीवरून पाण्यात उडी मारली आणि रत्न काढले. पिंकीने त्वरित पाण्यात पोहून जाऊन ते रत्न आपल्या तोंडात पकडले आणि काठावर घेऊन आली.
रत्न खरोखरच खूप सुंदर होते. ते इंद्रधनुष्याच्या रंगात चमकत होते. मित्रांना खूप आनंद झाला. त्यांनी नाचून-गाऊन आनंद साजरा केला आणि ठरवले की ते रत्न ते नेहमी एकत्र ठेवतील, जेणेकरून त्यांना त्यांची मैत्री आणि सांघिक कामगिरीची आठवण राहील.
पण जसजसा दिवस मावळू लागला, तसतसे त्यांना घरी परतण्याची आठवण झाली. ते रत्न घेऊन ज्ञानवृक्षाकडे निघाले, जो त्यांच्या मैत्रीसाठी आणि ज्ञानासाठी जंगलात प्रसिद्ध होता.
ज्ञानवृक्षाजवळ पोहोचल्यावर, त्यांनी त्याला रत्नाची गोष्ट सांगितली आणि त्याला त्यांच्यासाठी काहीतरी ज्ञान देण्याची विनंती केली.
ज्ञानवृक्ष हसला आणि म्हणाला, "मित्रांनो, आज तुम्ही मला एक मौल्यवान गोष्ट शिकवली आहे. तुम्ही दाखवून दिले की जेव्हा आपण एकत्र काम करतो, तेव्हा आपण कोणतीही कठीण गोष्ट साध्य करू शकतो. हे रत्न केवळ एक सुंदर वस्तू नाही, तर तुमच्या मैत्रीचे आणि एकत्र येऊन केलेल्या कामाचे प्रतीक आहे. त्याला नेहमी जपून ठेवा."
मित्रांना ज्ञानवृक्षाचे बोलणे खूप आवडले. त्यांनी त्याला धन्यवाद दिले आणि नेहमी एक टीम म्हणून काम करण्याचे वचन दिले. मग ते हसत-खेळत आपापल्या घरी परतले.
त्या दिवसापासून, टूटू, पिंकी, टिंग्या आणि पप्पू अधिक घनिष्ठ मित्र बनले. त्यांनी जंगलात अनेक साहस केले, नेहमी एकमेकांना मदत केली आणि ज्ञानवृक्षाच्या शिकवणीचे पालन केले. त्यांची मैत्री संपूर्ण जंगलात प्रसिद्ध झाली, आणि इतर प्राणी त्यांच्याकडून सांघिक कामगिरी आणि प्रामाणिकपणा शिकण्यासाठी येऊ लागले.
स्नेहा सुतार
